Jest to metoda terapii strategicznej, której twórcą był Milton Erickson. Terapia nastawiona jest na skuteczność oddziaływania. Koncentruje się na teraźniejszości i zorientowana jest na przyszłość.
Psychoterapia Ericksonowska przyjmuje, że każdy człowiek jest indywidualny a zadaniem terapeuty jest w tej metodzie skuteczne wywołanie zmian poprzez bezpośrednie lub pośrednie uruchamianie zasobów tkwiących w poszczególnych członkach rodziny i charakterze relacji między nimi.
Jak powiedział M.H. Erickson, każdy z nas ma w sobie wewnętrzne zasoby wystarczające do konstruktywnego rozwiązywania problemów. Środkami wywoływania zmian są: podkreślanie pozytywnych zmian aspektów relacji; dokonywanie zmian małymi krokami; jeżeli jest to niezbędne, zastosowania strategii pogorszenia tego co ma być zmienione (przepisywanie symptomu).
Nowatorskim założeniem tej metody było, że zrozumienie i wgląd nie są niezbędnymi warunkami zmian, a zakładanie oporu pacjentów przed zmianą jest szkodliwe (jeżeli terapeuta spodziewa się oporu, z pewnością zetknie się z nim).