Skala depresji Hamiltona jest głównie stosowana do diagnozy objawów depresyjnych przez lekarzy pierwszego kontaktu. Jest to test obserwacyjny co oznacza, że jest wykonany przez lekarza, a nie przez pacjenta. Błędem jest wykonywanie tego testu samodzielnie ze względu na subiektywną opinię co może doprowadzić do błędnych wniosków. Niektóre z punktów skali mogą powodować fałszywie dodatnie wyniki (overdiagnose) u pacjentów w wieku podeszłym (np. dotyczące problemów somatycznych), dlatego uważa się, że jest to skala mało specyficzna dla depresji wieku podeszłego.


Imię

10. Lęk - objawy psychiczne

17. Świadomość choroby:

16. Ubytek masy ciała:
B = Ocena stanu aktualnego (oceniać okres 1 tygodnia)

16. Ubytek masy ciała:
A = Ocena danych z wywiadu (przeszłość)

15. Hipochondria

14. Zaburzenia funkcji płciowych (takie jak spadek libido, zaburzenia miesiączkowania):

13. Ogólne objawy somatyczne

12. Żołądkowo-jelitowe objawy somatyczne:

11. Lęk - objawy somatyczne
(oceniać: suchość w jamie ustnej, biegunki, wzdęcia, palpitacje, objawy hiperwentylacji, pocenie się, częste oddawanie moczu, zawroty głowy, nieostre widzenie)

1. Nastrój depresyjny

9. Pobudzenie

8. Spowolnienie (spowolnienie myślenia i mowy; osłabiona zdolność koncentracji; obniżona aktywność motoryczna):

7. Praca i aktywność

6. Wczesne budzenie się

5. Bezsenność w środku nocy

4. Zaburzenia zasypiania

3. Zniechęcenie do życia, myśli, tendencje samobójcze

2. Poczucie winy